Afgelopen week zijn de collega’s van professeur Paty weer naar hun Collège du Bois d’Aulne gekomen. Ik heb de afgelopen weken geprobeerd een voorstelling te maken van hoe zij met elkaar rouwen en hoe zij proberen om te gaan met deze afschuwelijke vorm van geweld.

Het deed mij teruggaan naar de crematie van een collega die veel te jong is overleden aan kanker en de periode daarom heen, waar we als team heel dicht bij elkaar waren.

En ook naar 02-11-2004, de dag waarop Theo van Gogh werd vermoord. Ik woonde toen op vijf minuten van het plaats delict en de school waar ik toen werkte was daar tien minuten vandaan. Kinderen uit mijn groep fietsen voorbij deze plek vlak voordat hij werd vermoord en moesten op weg naar huis er weer langs. Toen is er geen moment getwijfeld om dit met de kinderen te bespreken.

Wat mij niet is gelukt, is om in te voelen hoe het is om zo een collega of een leraar te verliezen.
Ik las in de krant over een meisje die les heeft gehad van professeur Paty. Bij alle posters met Paty die zij passeerde moest zij een traan laten.

Dat beeld blijft mij nu bij.

Onze gedachtes gaan uit naar onze collega uit Rotterdam.

Marco Dekker; directeur Voorwegschool

Dit is het vierde blog op onze vernieuwde website. Elke twee-drie weken schrijft hier iemand die is betrokken bij de Voorwegschool.